BIGTRUCK REPORTAGE
ONDERWEG MET NIELS LENTING IN STAKEND BELGIË
"Mijn Frans is niet geweldig, maar volgens mij zegt hij dat ze vandaag niet werken." Niels, de chauffeur met wie ik meereis, kijkt me aan met een halve grijns, al verraadt de spanning in zijn kaaklijn zijn frustratie. We staan bij een fabriek in de Belgische Ardennen, waar hij zou laden. Maar niemand verschijnt. Geen heftrucks, geen werklui, niets.
Uitgerekend vandaag, op 13 februari, hebben de Belgische vakbonden een nationale staking uitgeroepen. Een protest tegen de plannen van de nieuwe regering. “Tja,” zucht Niels, “dat wordt een andere lading zoeken.” Maar eerst terug naar het begin van de dag
VROEG, KOUD EN NATTE SNEEUW
"Als je om 02.45 uur in Ede bent, is het vroeg genoeg," had Niels me de dag ervoor verteld. "Eerst koffie en dan naar Luik om te lossen." Voor mij betekent dat om 01.00 uur opstaan. Het voelt meer als nacht dan ochtend als ik iets over half drie het terrein van Greif Tholu oprijd. Niels staat al te wachten. We halen koffie in de kantine en praten wat. Buiten is het rond het vriespunt. Regen, natte sneeuw. De warme koffie smaakt dus erg goed.
De groen met grijze DAF XG van Niels is een bekende verschijning op social media en truckshows. Als ik instap, snap ik waarom. Comfort, luxe, en een cabine die voelt als thuis. De verwarming staat op standje sambal, de bijrijdersstoel is verwarmd. "Mooi ding, hè?" zegt hij trots. Niet opschepperig, maar écht trots. Hij weet wat hij in handen heeft. In stijl zetten we koers naar Franstalig België.
VAN SCANIA P-SERIE NAAR DAF XG
Terwijl de motor zoemt, vertelt Niels waarom hij chauffeur werd. "Ik woonde op een boerderij in het buitengebied van Wageningen. Geen actieve boerderij, maar ik groeide op tussen grote machines. Even dacht ik aan loonwerk, maar ik koos voor de chauffeursopleiding." Zijn BBL-opleiding betekende vier dagen werken, één dag school. Hij begon bij een horecagroothandel, maar toen die failliet ging in de corona crisis, kwam hij bij Greif Tholu terecht. "Ik werk hier nu ruim vier jaar. Eerst op een Scania P-serie. Nu rijd ik deze DAF XG 450 combi. En daar ben ik trots op."
DE WERELD VAN INDUSTRIËLE VERPAKKINGEN
De vroege start werpt zijn vruchten af. Om iets voor zes uur zijn we bij het losadres in Luik. "Greif Tholu maakt industriële verpakkingen voor de chemische en foodsector. Ze produceren intermediate bulk containers (IBC’s) en vaten, en reinigen en recyclen gebruikte verpakkingen. Veel vaste klanten zoals deze,” legt Niels uit. Niels weet precies waar hij zich moet melden. Binnen twintig minuten is de lading gelost. De planning stuurt ons naar Verviers om gebruikte, en dus vuile IBC’s op te halen. Maar dat loopt anders.
STAKENDE ARBEIDERS
De rit naar Verviers gaat door de heuvels van de Belgische Ardennen. Mist hangt tussen de bomen. De zuivelfabriek waar we moeten zijn, ligt verscholen in het landschap.
Bij de fabriek staat een beveiliger bij de poort. “Aujourd'hui nous sommes en grève," zegt hij. "Mijn Frans is niet geweldig, maar volgens mij zegt hij dat ze vandaag niet werken," zegt Niels. Geen heftruckchauffeurs, geen lading. Het hele land ligt plat. Niels zucht, belt de planning en kijkt me aan. "Ach ja, een dag zonder tegenslag is ook maar saai."
PLAN B: NAAR DUITSLAND
Dan maar naar Duitsland in de hoop dat ze daar wel gewoon werken. In Aachen worden we geholpen door een vriendelijke eigenaar van het bedrijf. Hier hebben we geluk, want we laden onder een overkapping. Erg prettig, want natte sneeuw blijft uit de lucht vallen. Met zestig lege IBC’s rijden we terug naar Ede. Daar wordt de lading gelost. Maar de dag is nog niet voorbij. Er is nog tijd voor een korte rit naar Arnhem.
PLAT RIJDEN EN BAKKEN OPZETTEN
Daarvoor moeten eerst de lege bakken van de combi af. "Plat rijden," noemt hij dat. Een kale truck zonder bakken ziet er gek uit. In Arnhem haalt Niels twee volle bakken op. Het opzetten van de bakken blijkt een nauwkeurig werkje. De aanhanger en truck moeten exact onder de bakken worden gereden, waarbij de helling van de laadput het er niet makkelijker op maakt. Niels past regelmatig de luchtvering aan om alles perfect uit te lijnen. Zodra de lading, die bestaat uit kunststof vaten, veilig is vastgezet, zit de werkdag erop en keren we terug naar Ede. Onderweg vertelt Niels wat zijn werk zo bijzonder maakt:
"Omdat we ons eigen vervoer regelen, ervaar ik geen druk vanuit de planning. Ik kan mijn eigen ritme bepalen en dat geeft me een gevoel van vrijheid. De afwisseling tussen nationale en internationale ritten houdt het werk spannend, en bovendien mag ik het doen met deze prachtige truck. Je zult me dus nog vaak tegenkomen op de Europese snelwegen!"
Tekst, foto's en video's: Jarno van den Noort