BIGTRUCK VINTAGE
DE ICONISCHE FORD TRANSCONTINENTAL
Ford Trucks is terug en opnieuw is de zware Ford truck een vreemde eend in de bijt tussen de bekende merken. Sinds vorig jaar is de F-Max van Ford Trucks officieel leverbaar in ons land. Er lijkt beslist een markt voor de zware Ford Trucks in Nederland, maar de titel marktleider zal de Ford F-Max nooit bereiken.
Ik neem u mee naar het jaar 1975 toen de Ford Transcontinental op de markt kwam. Ook toen, en nu nog steeds, zaten we achterstevoren achter het stuur als we er één tegenkwamen. Overeenkomst met de F-max is het monospace-cabine idee. Een cabinevariant voor alle transporttaken. Destijds kocht Ford de cabine in bij het Franse Berliet, dat toen nog een zelfstandig merk was. Begin jaren ’70 bracht Berliet de TR serie uit met de ‘la plus belle cabine du monde’. Export buiten Frankrijk stond op een laag pitje dus genoot de Ford Transcontinental een geheel eigen gezicht. De Transcontinental was gelijk al leverbaar als bakwagen, trekkerchassis alsmede met een sleepas en als 6x4. Een groot verschil met de F-max van nu, die voorlopig nog uitsluitend als trekker wordt aangeboden in twee verschillende wielbasis.
Doordat de assemblage van de Ford Transcontinental in Amsterdam plaatsvond kon Nederland gelijk kennismaken met de nieuwe zware truck van Ford. Een heel verschil met de F-Max, want dat duurde vier jaar voordat hij in ons land op de markt kwam. In 1975 hebben we dan ook meteen kennis genomen van de Transcontinental. Ford had al een eigen truckservice netwerk met de lichtere serie D-Custom Cab trucks. Vaak was Ford Trucks het een tweede merk voor een Scania dealer die ook bestelwagens en lichte trucks wilde aanbieden. Met de komst van de Transcontinental was de Ford ineens een concurrent in eigen huis en Scania importeur Beers Zonen greep dan ook vlot in. Binnen de kortste keren nam Beers Zonen de import van het Spaanse Ebro op zich om de plek van Ford in te nemen. Een lichte truck serie die het Scania programma aan de onderkant moest aanvullen. Zonder veel succes overigens.
In totaal zijn er 8735 stuks Ford Transcontinental geproduceerd. De meeste kwamen vanuit de Ford fabriek aan de Hemweg te Amsterdam. Daarna werd de productie verhuisd naar Engeland, waar slechts 504 exemplaren werden geassembleerd. Geassembleerd oftewel samengesteld, want de Transcontinental was eigenlijk niet meer dan een samenraapsel van bestaande onderdelen, eigenlijk naar Amerikaans voorbeeld. De truck was opgebouwd uit componenten die al op de markt waren. De cabine dus van Berliet, assen van Rockwell, dieselmotor van Cummins gekoppeld aan een Fuller Road Ranger. Een truck dus, volgens Amerikaans concept met dien verstande dat men daar wel keuze had uit verschillende componenten. Zo kon je bijvoorbeeld bij Kenworth kiezen voor allerlei verschillende motoren maar de Ford Transcontinental heeft de fabriek nooit met een Detroit, Gardner of Rolls Royce motor verlaten.
Truck-historisch gezien was 1975 overigens een prachtig jaar. 50 jaar geleden kwamen veel merken met nieuwe modellen. Zo kwam DAF met de 2800 serie, Bedford met de TM serie en Leyland met de Marathon. Aanleiding daarvoor was de eis vanuit Duitsland om met minimaal 8 pk per ton ten tonele te verschijnen. Bovendien bereikten de ritten naar het Midden-Oosten transport hun hoogtepunt in die tijd, waardoor grotere, ruime cabines nodig waren met veel vermogen er onder. Door het plaatsen van een 14 liter Cummins motor in de Ford Transcontinental was het pk probleem gelijk getackeld. Die grote krachtbron was overigens ook de reden waarom de Ford zo’n hoge cabine had. Op zich was die cabine net zo hoog als die van de Berliet, maar dan op een hogere positie om ruimte te maken voor die grote motor. Met die hoge cabine imponeerde de Ford Transcontinental, zeker in die tijd. Als je hem nu naast een moderne truck zet dan oogt hij veel minder groot trouwens, zie de foto naast de nieuwe Ford F-Max. Het gebruik van die zware Cummins motor was ook deels de sleutel tot succes op de Britse truckmarkt. Daar was men al bekend met de prestaties van de Cummins omdat de meeste lokale merken, en dat waren er nogal wat rond 1975, ook tegen meerprijs deze motor aanboden. Dat betekende ook dat vrijwel iedere werkplaats er aan kon sleutelen en onderdelen in huis had. Inmiddels, 50 jaar later, heeft de Ford Transcontinental haar entree gemaakt in de oldtimer scene. Prachtige restauraties zijn inmiddels afgerond. De laatste rolde in 1984 van de band. Dus wat je ook tegenkomt is altijd minstens 41 jaar oud. Op de bijeenkomsten en puzzeltochten roemen we de truck die vroeger toch niet geheel storingsvrij was. Vooral het zekeringenkastje in de opstap was vaak reden voor ellende doordat er vocht in kwam. Menig trucker heeft destijds dan ook grondig leren vloeken in zo’n Ford, maar toch was het een iconische truck. Wij wachten dan ook met smart op een ‘Transcontinental Edition’ van de nieuwe Ford F-Max.
Iep van der Meer