BIGTRUCK OPLEIDINGEN
OP WEG NAAR EEN GROOT RIJBEWIJS
DEEL 4: IN THE POCKET
Mijn hele leven ben ik al met vrachtwagens bezig. Ik teken vrachtwagens, ik praat te veel over vrachtwagens, en sinds een paar jaar schrijf ik over vrachtwagens. Sinds kort is het zelfs mijn baan. Daarom werd het nu tijd om een groot manco recht te zetten: ik heb namelijk nog geen groot rijbewijs. Dat gaat nu veranderen. In deel 3 schreef ik dat ik gezakt was voor mijn eerste poging. Tijd om de draad weer op te pakken.
Voordat ik herexamen kon doen, had ik nog enkele toetsen. Deze zijn nodig om code 95 bijgeschreven te krijgen op het rijbewijs. Als eerste mocht ik me maandagochtend om 7 uur 's ochtends melden bij Wierks in Dordrecht voor de Praktische Toets (VPTC). Hierbij gaat het vooral om het goed vastzetten van lading en het veilig kunnen bedienen van allerlei transportmiddelen.
LEGE ACCU
De Praktische Toets vond plaats in de loods. Dat was maar goed ook, want de regen kwam de hele dag met bakken uit de hemel. In de hoek van de loods stond een oude leswagen geparkeerd, in zijn laadbak allerhande pallets met lading, rolcontainers en losse dozen. Het idee van de Praktische Toets is dat je voor je examen een willekeurig gekozen selectie hiervan veilig moet vastzetten in de vrachtwagens, met behulp van spanbanden en telescoopstangen.
Er was alleen één probleempje: iemand had de verlichting van de vrachtwagen aan laten staan, dus over het weekend waren de accu's helemaal leeg getrokken. Gelukkig kregen we de oude DAF met wat starthulp aan de praat, maar veel elektriciteit voor de laadklep was er niet. Bij de training en het aansluitende examen moesten we dus zuinig zijn met het bedienen van de laadklep. Gelukkig stond dit niet in de weg van een goed resultaat.
OP DE MILLIMETER
De volgende dag stond de Toets Besloten Terrein op het programma. Of zoals instructeur Arie het noemde: pielen met pylonen. Het idee is vrij simpel: je zet een hoop pylonen op een afgesloten terrein en daar rijd je tussendoor. Al is dat met een vrachtwagen natuurlijk een flinke uitdaging, vooral als je 's ochtends voor het eerst op deze auto stapt en nog niet zoveel ervaring hebt.
Ik moet eerlijk zeggen: ik vond het geweldig. Dat gepiel op de vierkante millimeter met een grote vrachtwagen was echt leuk om te doen. Als het kon, kocht ik zelf een vrachtwagen en bouwde ik zo'n parcours in mijn eigen achtertuin. Uiteraard is het even wennen, maar als je eenmaal de rust gevonden hebt, is deze toets niet anders dan 'spelen met vrachtwagens'. Zowel mijn mede-cursist als ik slaagden dan ook met vlag en wimpel voor deze toets.
HEREXAMEN
Na het succesvol afronden van de toetsen voor de Code 95 stond alleen dat vermaledijde rijexamen nog in de weg. Een paar weken later was het dan toch zover: het herexamen. De dag ervoor had ik nog de hele dag gelest. Het was immers alweer even geleden dat ik achter het stuur van mijn leswagen had gezeten. Tijdens de lessen ging alles goed. Uiteraard heb ik extra geoefend met het handmatig schakelen – daar was ik de eerste keer door gezakt.
De examenrit verliep veel meer ontspannen dan de eerste keer. Beheerst loodste ik mijn leswagen door het verkeer. Wat ook hielp, was de tijd van mijn examen. Op mijn verzoek reed ik niet af tijdens de spits, maar in het begin van de middag. Op een bedrijventerrein moest ik voor de bijzondere verrichting de leswagen tussen twee trailers parkeren. Dit is makkelijker dan dokken en het ging me dan ook goed af.
SCHAKELEN OF NIET SCHAKELEN
Het geluk was meer aan mijn zijde dit keer. Bij het naderen van een rotonde twijfelde ik of ik zou doorrijden of stoppen. Twee auto's gaven richting aan, maar een klein wit autootje niet. Ik besloot te stoppen voor de rotonde – een beslissing die me bij het vorige examen de kop kostte - omdat ik niet vloeiend zou rijden. Maar wat gebeurde er? Onverwacht dook het witte autootje voor me langs. Dit keer bespaarde mijn voorzichtigheid me dus een noodstop. Het kan verkeren.
Even later zei de examinator dat ik terug mocht rijden naar de rijschool. Maar moeten we dan niet nog handmatig schakelen, vroeg ik. Waar ik mijn eerste examen de hele rit op handmatige stand moest afleggen, was deze examinator het helemaal vergeten. Nog even snel op de handmatige stand, drie keer linksaf en dat was dat. Over deze willekeur van het CBR kan ik wat vinden, maar wat zou het? De examinator gaf me een hand en feliciteerde me. Het C-rijbewijs heb ik in de pocket! Nu alleen nog dat gedoe met een trailer. Is dat moeilijk?
Maarten van der Westen