BIGTRUCK VINTAGE
MET VAN ITERSON NAAR KROATIË
In 1997 maakte ik een rit met chauffeur Marien Fokker naar Kroatië. Marien reed in die tijd voor A.A. van Iterson met een indrukwekkende Scania 143 450 als charter voor Bliteb uit Tiel. Dat bedrijf had in die tijd een eigen vestiging in Kroatië en voor Marien was het zijn vaste rit.
We vertrekken met een koeltrailer met daarin verschillende adressen en een hoogst merkwaardige mix van lading. Zo is er kaas aan boord, maar achterin staan ook vaten met chemische spulletjes. Net niet genoeg om de oranje bordjes op te hangen volgens Marien. We rijden door Duitsland en Oostenrijk om via de Karawankentunnel Slovenië in te rijden. Het land ligt er keurig bij en er is geen spoor van de oorlog die hier gewoed heeft.
“Alleen aan de grens is gevochten in het begin van de oorlog. Ik was net het land uit, maar twee auto’s van ons hebben in die tijd in Servië vastgezeten tussen de mijnen. De chauffeurs werden dagelijks van en naar de trucks gebracht door militairen die wisten waar de mijnen lagen. Zelf ben ik wel meteen weer gaan rijden, ook tijdens de oorlog. We reden voor het Rode Kruis en Artsen zonder grenzen en je wilt niet weten wat ik in die tijd gezien heb,” aldus Marien.
DE GOEDE OUDE TIJD
We wisselen elkaar af met rijden en het is genieten achter het stuur van de Scania 143. De V8 roffelt heerlijk en dankzij een speciaal knopje heeft hij geen last van de begrenzer. Vooral in de klim is dat lekker, want in de afdaling kun je met snelheden tegen de 100 km/u nog steeds gas geven. Dat betekent dat je dan in de volgende klim iedereen te snel af bent. Echt fantastisch! In 1997 kon ik dat niet schrijven, maar inmiddels is dat wel verjaard.
Dat geldt ook voor de diesel die we meenemen, want aan de Kroatische grens wordt niet alleen de lading ingeklaard, ook 1000 liter diesel in een afgesloten en verzegelde tank wordt vrijgemaakt. Dit betekent dat accijns en BTW terug worden gevorderd in Nederland, aangezien het hier het transport van diesel betreft voor de Kroatische vestiging van Bliteb. Uiteraard wordt na de grens het kraantje van de 1000 liter tank opengezet, waardoor de Scania het zelf kan gebruiken. Niks illegaals aan, maar wel heel slim!
WACHTEN AAN DE GRENS
Bij de Kroatische grens begint het wachten. “Deze grenzen zijn van na de oorlog en nog nieuw, waardoor het personeel soms geen notie heeft van wat ze aan het doen zijn,” aldus Marien. Voor de kaas moet er een veterinair inspecteur, oftewel een ‘dokter’ bij komen. De dikke, morsige en chagrijnige man met roos op zijn kraag beklaagt zich over het feit dat de koeltrailer geen trapje heeft.
In de trailer klimmen is hem te veel moeite, en nadat de formulieren zijn ingevuld en betaald, stempelt hij ze af. Alles bij elkaar kost de grens ons vijf uur wachttijd, waardoor er vandaag niks mee gelost wordt. We rijden naar een bewaakte parking in Rijeka waar we de nacht doorbrengen. ‘s Avonds bezoeken we de boulevard van Opatija, een luxe kustplaats.
ZWEMMEN
De volgende ochtend moeten we eerst vrijmaken voordat we kunnen lossen in Rijeka. In deze havenstad zijn alle wegen verboden voor vrachtwagens, maar je moet toch echt door de stad om de haven te bereiken. Sterker nog, om de expediteur te bereiken waar we vrij moeten maken moet je ook de stad door. Marien doet dat dan ook, overigens net als alle andere chauffeurs. Gelukkig loopt het allemaal vlot, net als bij de tweede en derde klant. Dan is het tijd om te zwemmen. Marien rijdt naar een strandje waar we kunnen parkeren. Het water is heerlijk, en dit is beter dan douchen in een matige truckstop!
HUIFTRAILER
Vervolgens moeten we het hele land door, naar de Hongaarse grens voor retourlading. Bij Motel Zagreb brengen we de nacht door op de truckparking. De volgende ochtend rijden we naar Cakovec voor de retourlading. Het laden is in een kwartiertje klaar, maar het wachten op de documenten duurt uren. Chauffeur Ronald de Heus van Van Doesburg staat op hetzelfde adres, en met hem brengen we de tijd door in de kantine. De volgende dag rijden we naar Kranj om bij te laden.
Hier treffen we eigenrijder Henny van Veenendaal, en samen eten we pizza in Kranj. De volgende ochtend koppelen we om. We krijgen een geladen huiftrailer voor Nederland, maar ook nu moeten we weer wachten op de papieren. Pas om half vier op vrijdag zijn we klaar, en we halen de thuisreis net voordat het Duitse zaterdag rijverbod ingaat. Dat lukt, omdat we met twee man rijden. Ronald en Henny hebben dat geluk niet, zij blijven achter op een Raststätte in Duitsland voor het weekend.
Iep van der Meer