BIGTRUCK ROADTEST
VOLVO FH460 AERO: DE NEUS WERKT!
Na de eerste kennismaking met de nieuwe Volvo Aero generatie in Zweden en Griekenland is het nu tijd om de truck te testen op onze eigen testroute. De techniek aan boord is bekend, met de 13 liter I-Save motor met Turbo Compound, de I-Shift versnellingsbak en alle geavanceerde hulpsystemen aan boord. Het verschil met de vorige generatie moet dan ook komen uit de aerodynamische voordelen van de camera’s en het nieuwe neusje.
Het uiterlijk van de FH Aero went snel. De fraaie metallic gespoten trekker staat goed voor onze Pacton test oplegger en menigeen neemt even een kijkje op de parking bij Nobis in Asten. Volvo heeft de aerodynamische neus voor de cabine geplaatst, de wielbasis bleef hetzelfde en ook de vooras staat op dezelfde plek. Die grotere vooroverbouw, gecombineerd met de lage rubberen onderspoiler, beperkt de bodemvrijheid wel, zo blijkt. De stalling waar onze trailer staat is een oude kippenhouderij en daarvoor zit er zo’n ontsmettingsbak in de oprit. Aangezien de FH Aero in dit geval geen luchtgeveerde vooras heeft, raakt hij daar meteen de grond. Zo’n Aero neusje is leuk, maar luchtvering op de vooras is dus wel aan te bevelen.
Nadat we de gladde, gestroomlijnde Volvo test oplegger omgewisseld hebben voor onze eigen Pacton schuifzeil-oplegger gaat Maarten er eerst de nodige kilometers mee maken. Zelf rij ik er omheen voor video-opnamen vanaf de auto. Voor Maarten is elke kilometer dat hij met een truck kan rijden winst om zo meer ervaring op te doen. Het grote voordeel als truckjournalist is dat hij dat wel steeds met het nieuwste materiaal doet!
INTERIEUR ONGEWIJZIGD
De FH Aero mag er aan de buitenkant gelikt en bijzonder modern uitzien, in het interieur krijg je daar, afgezien van de camera monitoren, niks van mee. Alles bleef bij het oude aan de binnenkant, inclusief het dashboard. Opvallend is dat het vrijstaande, tweede LCD schermpje wat gek voor het gat geplaatst is waar vroeger een kleiner scherm in zat. Daar kun je spullen neerleggen, maar het ziet er een beetje merkwaardig uit eigenlijk. Wat wel nieuw is in het interieur zijn extra USB-C aansluitingen. Dat zijn die nieuwe kleine USB stekkertjes die voortaan de standaard vormen. Een andere noviteit is de verbeterde geluidsinstallatie aan boord. Dat is echt een stap vooruit. Verder is het interieur dus hetzelfde als voorheen, met in dit geval een mooi ‘leerpakket’. Dat betekent dat de deuren en de bovenkant van het dashboard niet met goedkoop aandoende plastic zijn afgewerkt maar met mooi leer met stikseltjes. Daarvoor moet je dan wel een vinkje op de optielijst plaatsen, en bijbetalen.
GLOBETROTTER XL
Wat ook bleef in het interieur is de ruimte, of het gebrek er aan, zo je wilt. Een bijrijder met lange benen heeft het ook in de Aero niet heel ruim, en de bestuurdersstoel staat als je wat langer bent nog steeds met de rugleuning in het bed. Dit alles is het gevolg van het feit dat het nieuwe ‘neusje’ er voor is gemonteerd, waardoor je binnen dus niks hebt aan die ruimte. Tegen een forse meerprijs is er de XXL cabine, maar ook bij die uitvoering heb je alleen een breder bed. Overigens is de testauto wel voorzien van de Globetrotter XL cabine, waardoor je meer stahoogte hebt dan standaard. Wat de truck ook heeft is het hele, verplichte veiligheidspakket met onder meer verkeersbord herkenning. Bij iedere overschrijding van de snelheid hoor je een pingel. Irritant, maar ook dat went vast wel. Een andere merkwaardige verplichting van dat veiligheidspakket is een camera, achter aan de trekker. Daarin zie je vooral je oplegger steunpoten. Verder is er de dode hoekcamera. Doordat de Aero geen spiegels meer heeft, moest die een ander plekje krijgen. Het gevolg daarvan is dat hij nu recht naar beneden kijkt, en dus niet meer zoals vroeger langs de hele combinatie. Overigens zit er wel gewoon nog een frontzicht- en trottoirspiegel op de FH Aero met camera’s.
ECONOMISCH RIJDEN
Nadat we de eerste dag de foto’s en video gemaakt hebben, is dag twee mijn beurt om de truck over de testroute te rijden. We beginnen om zes uur bij het tankstation waar we alle tanks vullen en de brandstoftemperatuur opmeten. Vervolgens rijden we via Eindhoven richting Maastricht. De Volvo heeft drie rijprogramma’s in geprogrammeerd: Standaard, Power en Economy. Aangezien we zuinig willen rijden kiezen we voor de laatste, maar daarmee zet je de spreiding van de cruise control op min 10. Dat wil zeggen dat als de ingestelde snelheid 83 is zoals in ons geval, de computer tot 10 kilometer per uur langzamer mag als dat zuiniger is. Gek genoeg is de afwijking naar boven instelbaar voor als je afdaalt, maar die onder-snelheid niet. Op een drukke A2 in de ochtendspits is afzakken tot 73 kilometer per uur, iets wat ik niet accepteer. Ik besluit dan ook om de Eco stand uit te zetten. Dat is eigenlijk jammer, want in die stand zou het verbruik nog lager zijn dan wat we nu realiseren, maar het moet wel acceptabel blijven. Volvo zou er goed aan doen om ook die onder-snelheid instelbaar te maken. Wellicht dat chauffeurs er dan ook echt gebruik van gaan maken.
KLAPBAND
Al rijdend wennen de camera’s echt heel snel. Ik heb het eerder geschreven, Volvo heeft op dit moment echt het mooiste systeem. Het beeld is scherp en je hebt een prima beeld, ook in tunnels. Als het echt donker is dan werkt de infraroodcamera ook prima. We rijden lekker door, via Maastricht naar Luik, om daar richting Aken te rijden. Vervolgens pakken we de E42 richting Verviers als ik vlak voor afrit Dison een enorme klap hoor. In de spiegel zie ik nog net een lap rubber wegslingeren in een grote stofwolk. Dat betekent zoveel als een klapband op de eerste as van de trailer. Nadat ik de schade heb bewonderd, besluit ik stapvoets naar de afrit te rijden. Daar is meer ruimte om eventueel te sleutelen dan aan de krappe vluchtstrook. Daar blijven was zeker een afsleep gevalletje geworden en dat kost dan meteen goud geld. Twee politieagenten zijn dat met me eens: "Als jullie op de uitkijk staan om het verkeer te waarschuwen, mogen jullie hier repareren.” We melden de stranding bij Volvo Action Service en die schakelen op hun beurt Profile in Maastricht in. Wachten duurt altijd lang, maar als de mannen eenmaal ter plaatse zijn gaat het hard. De geplofte Goodyear wordt van de Alcoa velg gehaald en met bandenlepels wordt er een nieuwe Aeolus trailerband gemonteerd. Top service mannen! Echt super hoe handig jullie dat doen!
DREIHÜTTEN DICHT
Met een nieuwe band en een verfrommeld spatbord zetten we onze reis voort. De FH 460 rijdt lekker door in de Ardennen en het I-See systeem doet zijn werk. Dat zorgt er ook voor dat er vlak voor de top even gas terug genomen wordt, maar op een rustige snelweg is dat niet heel erg. Uiteindelijk scheelt het liters, en kost het vrijwel geen tijd. Op het draaipunt bij Total in Dreihütten, vlak voor de Duitse grens zijn we na het pechgeval echt toe aan koffie. Helaas is de tent dicht. Zowel het tankstation als het restaurant zijn gesloten, met op de deur een briefje ‘Der Rasthof ist bis auf weiteres geschlossen'. Jammer, want na de renovatie was het een prima tentje waar toch veel Nederlanders overnachten.
CONCLUSIE
Na onze testrit wordt het tijd om de balans op te maken. De Volvo FH 460 I-Save met Turbocompound reden we ook in 2022 met dezelfde oplegger dus we kunnen vergelijken. Dat is natuurlijk wel met een slag om de arm, want de omstandigheden qua wind en temperaturen zijn nooit helemaal gelijk. Zo hadden we deze keer een korte periode lichte regen en een nat wegdek, en dat heeft meteen gevolgen. Toch kunnen we stellen dat het Aero pakket werkt. We reden namelijk 2% zuiniger op het vlakke gedeelte en ook op het bergtraject komen we zuiniger uit dan twee jaar geleden. Dat wil zeggen dat die nieuwe stroomlijn neus werkt! Theoretisch zou het nog beter moeten kunnen door alles in Eco mode te rijden maar dit is nou eenmaal geen theoretische test. Alles bij elkaar maakt Volvo het dus wel waar met de Aero. Minder luchtweerstand werkt gewoon, maar dat wisten we al natuurlijk.
Iep van der Meer / Maarten van der Westen