BIGTRUCK REPORTAGE
MAN MET TURBULENTIE
Sinds de week na Kerst rijdt Adrie Hartkoorn (57) pas in zijn nieuwe MAN. Dit terwijl hij zijn nieuwe trekker al in mei vorig jaar ophaalde bij de fabriek in München. De tussentijd was nogal turbulent.
“Ken ik jou?” klinkt het vanachter het stuur. Toch gaat vriendelijk de hand omhoog en groet Adrie terug naar de seinende chauffeur op de andere rijbaan. Sinds Adrie met zijn nieuwe MAN TGX 19.520 onderweg is, gebeurt het hem regelmatig. “Foto’s van deze auto worden veel gedeeld op Facebook”, vertelt hij. “In Duitsland is het nog erger. Daar seinen nog veel meer chauffeurs als ze me zien rijden.”
Niet veel vrachtwagens van MAN zijn opgebouwd zoals die van Adrie. De blauw met witte trekker is ruim voorzien van accessoires. De opbouw is in samenspraak met de dealer verzorgd door TSW uit Werkendam, al is er ook veel in eigen huis aan gesleuteld. “Het uiterlijk is een beetje afgekeken van de Dutch Commander”, geeft Adrie toe. “En het blauw is eigenlijk een DAF-kleur.” Het zijn de bedrijfskleuren van A. de Bruijn B.V., de bedrijfsnaam die in de lichtbak vermeld staat. Samen met zijn zwager is Adrie eigenaar van het bedrijf.
GEEN DAF
“Arie de Bruijn is mijn schoonvader. Hij begon in 1964 met dit transportbedrijf. Vorig jaar bestond het dus al 60 jaar”, vertelt Adrie. “Het bedrijf was het levenswerk van Arie, maar zijn twee dochters hebben niets met transport. Gelukkig mijn zwager en ik wel.” Zij zetten het bedrijf daarom voort. Adrie werkt al vanaf zijn 17e bij A. de Bruijn Giessenburg B.V., zoals het toen nog heette. In 2010 namen zijn zwager en hij het transportbedrijf over. Datzelfde jaar overleed de oprichter. “Vroeger was het transportbedrijf veel groter. Nu rijden we nog met z’n drieën,” aldus Adrie.
Zijn zwager rijdt met een tautliner, terwijl de derde chauffeur met een koeler rijdt. Zij rijden allebei in een DAF. “Mijn zwager heeft DAF zo’n beetje op zijn voorhoofd staan”, lacht Adrie. Hijzelf heeft het Eindhovense merk de rug toegekeerd na problemen met een toen nieuw model. Ondertussen is hij toe aan zijn tweede MAN. “Ze bevallen gewoon goed. Al die jaren rijdt ik al probleemloos met MAN. Mijn nieuwe auto moest dus ook van dat merk zijn.”
ONDER DE KRAAN
Een goede relatie met dealer Leeuwen Trucks & Vans in Schelluinen speelde ook mee bij deze beslissing. Vandaag is het daar dat we instappen bij Adrie. Hij heeft vanochtend al een volle container opgehaald op de Maasvlakte. Deze moet naar de binnenvaartterminal in Waalwijk. “Soms willen ze een container eerder hebben. Die gaat dan per truck”, legt Adrie uit. De container is met 20 ton vrij zwaar, maar de inhoud blijft een raadsel. General goods staat er op de vrachtbrief.
Vanuit Schelluinen zijn we verrassend snel in Waalwijk. Hier gaat ook alles heel snel. Adrie meldt zich bij de balie en wordt doorverwezen naar de kraan. Deze tilt de container korte tijd later, gewoon langs de openbare weg, van het chassis. Even snel krijgt Adrie een andere, lege container achterop. Het hele proces duurt nog geen kwartier. “Bij zo’n Brabantse terminal gaat het heel anders dan in Rotterdam”, lacht Adrie.
HARTINFARCT
In tegenstelling tot zijn collega’s rijdt Adrie alleen containers. Achter de MAN hangt vast een uitschuif chassis. Als vaste charter rijdt Adrie voor CTR Logistics uit Hendrik-Ido-Ambacht. “Ik rijd voornamelijk binnenland. Al had ik laatst een rit naar Parijs, maar dat is echt een uitzondering. Tot nu toe heb ik pas één keer in deze nieuwe auto geslapen”, vertelt Adrie. De teller staat ondertussen op bijna 20.000 kilometer.
Het had wat voeten in de aarde voordat Adrie met zijn nieuwe MAN kon rijden. In mei vorig jaar reisde hij al naar München om de auto op te halen. De trekker was toen nog wit en kaal. Na een rondleiding door de fabriek reed Adrie de MAN naar huis. “Hierna had ik twee weken vakantie. Op de laatste dag daarvan kreeg ik een hartinfarct”, vertelt Adrie. “Twee stents kreeg ik. In totaal ben ik acht weken uit de running geweest. Daarom had ik geen haast met de nieuwe MAN en was hij pas met Kerst klaar.”
PINK
Het was dus een bijzonder jaar voor Adrie en zijn vrouw Marianne. “Daarom staat er ook ‘turbulence’ op de truck. Dat is een nummer van zangeres Pink. De titel past wel bij het turbulente jaar dat ik heb gehad. Op mijn vorige truck stond ook een titel van haar. Ik ben al vier keer naar een concert van Pink geweest. Ze is gewoon erg goed.” Niet voor niets is een portret van de zangeres dan ook verwerkt in de achterwand van de MAN.
Ondertussen zijn we aangekomen bij Kramer Distripark Depot op de Maasvlakte, waar we de lege container moeten achterlaten. Omdat de containerterminals overvol zijn, moeten lege containers steeds weer naar andere locaties. Hoewel de instructies niet heel duidelijk zijn, staan we snel op de goede plaats. Hier tilt een reachstacker de container van het chassis. We rijden door naar de RWG Terminal verderop. Ook hier gaat het verrassend vlot: na een half uur rijdt Adrie de poort weer uit met een volle container achterop.
WANDELEN
“Het is heel wisselend. De ene keer gaat het snel, de andere keer ben je uren bezig met opzetten”, vertelt Adrie. “Daar haken chauffeurs weleens op af. Ik heb er niet zoveel moeite mee. Het is overal wel wat.” Als hij lang moet wachten, gaat Adrie graag een wandeling maken in de buurt. Het is een goede manier om in beweging te blijven, en zo ziet hij nog eens wat. Alleen was het afgelopen tijd niet echt geschikt weer om te gaan lopen, dus Adrie kijkt uit naar de lente.
De MAN met 520 pk heeft weinig moeite met de container met meubelen, die maar net iets meer dan 4 ton weegt. Hij is bestemd voor Valkenswaard, waar hij volgens de planning om 2 uur moet zijn. Normaal zouden we tijd genoeg moeten hebben, maar het is druk op de weg. Bij Sliedrecht komen we in een lange file. Adrie laat zich echter niet opjagen: hij zit prima achter het stuur van zijn vrachtwagen. “MAN heeft echt stappen gemaakt met deze TGX”, aldus Adrie. “Vergeleken met deze was mijn vorige echt Spartaans.”
SEINEN
Als we uiteindelijk precies om twee uur de MAN tegen het dok zetten, blijkt dat het bedrijf nog niet op ons rekende. Pas om half vier kan met lossen begonnen worden. Alle dozen in de container gaan er stuk voor stuk met de hand uit. Wederom maakt Adrie zich niet druk. De zon schijnt en het is een stuk warmer dan eerder in die week. Anderhalf uur later kan de motor van de MAN weer gestart worden. De werkweek zit er bijna op.
Onderweg naar huis wordt er weer volop naar de blauwe vrachtwagen geseind. Soms door bekende containerrijders, maar even zo vaak door onbekenden. Adrie heeft het er maar druk mee, met al het groeten en terugseinen. Maar ja, dat krijg je als je in zo’n opvallende MAN rijdt.
Maarten van der Westen