BIGTRUCK ROADTRIP
VAN MÁLAGA NAAR EINDHOVEN MET EEN DAF XG+ 530
DAF presenteerde de nieuwe generatie in het Spaanse Málaga. Journalisten, klanten en mensen uit de eigen organisatie konden daar kennis maken met de nieuwe generatie van DAF. BIGtruck was daar ook zoals je vorige maand kon lezen, maar die trucks moeten na zo’n evenement ook weer terug. Wij staken meteen onze vinger op met de vraag: Mogen wij er eentje terug rijden?
Het rijden van zo’n rit van bijna 2500 kilometer is wel zo gezellig en efficiënt met twee man. Vandaar dat onze Niels van Duijvenboden twee snipperdagen opnam om tijdelijk zijn Volvo FMX portaalarm truck te verwisselen voor het topmodel van DAF. Niels reed vroeger ook internationaal en zag heel Europa vanuit zijn cabine, voordat hij voor zijn huidige werkgever J.K. van den Dool ging werken. “Daar werk ik nu alweer bijna 20 jaar en dat bevalt me best. Leuk werk, elke dag een stuur in mijn handen en ‘s avonds lekker thuis bij Tamara en mijn beide dochters. Dat internationale werk vond ik prachtig hoor, maar zoals ik het nu voor elkaar heb is toch beter. Toch jeuken mijn handen soms nog wel om eens zo’n dikke rit te doen, en dit aanbod kon ik dan ook niet laten schieten,” aldus Niels.
We melden ons op donderdagavond bij DAF in Eindhoven, waar we de auto parkeren, waarna een taxi ons naar het hotel op het vliegveld brengt. De volgende ochtend pakken we de eerste Transavia vlucht naar Málaga. Bij Restaurant Hotel Paneque, aan de snelweg bij Villanueva del Trabuco, had DAF het hoofdkwartier van de Ride & Drive de afgelopen weken. In tegenstelling tot de korte ritjes tijdens de officiële persmeeting mogen we nu heel wat langer rijden met de DAF XG+ 530, namelijk helemaal naar Eindhoven!
SUPER ECO COMBINATIES
Niels neemt het eerste stuk voor zijn rekening. We rijden via Madrid, dat is niet alleen de mooiste route, het voorkomt ook dat we vastlopen bij Valencia waar overstromingen voor heel veel chaos en slachtoffers gezorgd hebben de afgelopen week. Hier bij Malaga is daar niks van te merken en we rijden onder een heerlijk zonnetje richting het noorden. Onderweg komen we verschillende Super Eco Combi’s tegen. Die 32 meter lange combinaties mogen hier gewoon de weg op met 72 ton. Net als in Scandinavië dus. Het is een indrukwekkend gezicht, die lange combinaties. Onze 530 pk sterke DAF hoeft slechts één geladen oplegger over de soms steile hellingen te slepen en dat gaat hem soepel af. Niels verbaast zich over de rust in de cabine. “Ik had al met de vorige generatie gereden, maar dit slaat echt alles. Je hoort de motor maar amper en met 940 toeren bij 85 heeft hij toch genoeg souplesse voor deze stijgingen. Echt een hele fijne auto voor zo’n rit, ook met die enorme cabine er op!”
EÉN OP VIJF
De route via Jaen langs de Sierra Nevada is prachtig. Het asfalt slingert zich door het indrukwekkende landschap en na elke bocht en iedere tunnel is het uitzicht weer anders en indrukwekkend.
We hebben besloten de truck op standje ‘Eco’ te laten staan waarbij de actieve cruise control zijn werk doet op de hellingen. Dat betekent aan het einde van de stijging wat langzamer rijden, om daarna bergaf weer snelheid te krijgen. We hebben tenslotte geen haast en we rijden hier niemand in de weg. In het menu kun je zelf kiezen hoeveel onder- of overspeed je wilt, bijvoorbeeld min 4 en plus 5 kilometer onder- of boven de ingestelde snelheid.
Het zorgt voor een spectaculair verbruik, want als we Madrid naderen staat de meter op 18,9 liter op 100 kilometer. Dat is dus één op vijf komma drie!
PINGELS EN PIEPJES
Inmiddels heb ik het stuur overgenomen van Niels voor de tweede en laatste etappe van vandaag. De DAF rijdt heerlijk en trekt, ondanks de Eco setting, lekker door. De truck heeft alle moderne, verplichte veiligheidsvoorzieningen aan boord. Daar worden we regelmatig aan herinnerd, met irritante pingels van de verkeersbordherkenning. Zo ziet het systeem langs de snelweg bordjes van 50, wat zorgt voor de nodige ‘pingping’. Ronduit vervelend is dat die pingels het radiogeluid dan dempen waardoor de Spotify selectie van Niels steeds ruw onderbroken wordt. Later blijkt echter dat je die pingels uit kunt zetten in het menu. Dat moet je dan wel elke keer weer doen na het starten, maar het kan. Een andere verplichte voorziening is de vermoeidheidssensor. Daarbij meldt het dashboard dat het tijd wordt voor koffie na een analyse van de rijstijl. Ook daar vinden we wat van, want het komt wel heel snel in beeld, of rijden wij zo slecht? Intussen rijden we naar Estación de Servicio MLC Consolación bij Valdepeñas. Een modern en netjes restaurant bij een tankstation. De ober verzorgt ons prima met zelfs ongevraagde broodjes, olijven en nootjes, die we dan ook niet op de rekening aantreffen. Vervolgens rollen we de slaapzakken uit. Ik slaap vanavond beneden op het elektrisch verstelbare, brede onderbed met topper. Het is al snel duidelijk, dat bed slaapt net zo lekker als dat de DAF rijdt!
RIJVERBOD
De volgende ochtend rijden we na een broodje en de koffie verder, op naar Madrid. Het is heerlijk rustig, zo vroeg op zaterdagochtend en we schieten lekker op. Voor de verdere voortgang zitten we eigenlijk met het zondagsrijverbod in Frankrijk en hoe we dat gaan doen. Blijven we in Spanje staan, of rijden we een stuk Frankrijk in? Wat is wijsheid. Niels appt met wat bevriende chauffeurs die Frankrijk rijden en die zeggen dat een bekeuring maar 90 euro kost, áls ze je al aanhouden. Het doet ons besluiten om het er op te wagen. Onze kastentrailer lijkt tenslotte best op een koeler, en die mogen wel gewoon rijden. Voor het zover is valt er echter nog heel wat Spaans landschap te genieten. Ten noorden van Madrid rijden we door de Somosierra, vervolgens door Baskenland en dan door de Pyreneeën Frankrijk in bij Irun. Bij Aire de Bordeaux eten we wat in een steakhouse. Dat is even schrikken, zestig euro afrekenen voor twee man. In Spanje waren we met de helft klaar! Daarna doen we nog een stukje. Het rijdt lekker door zo op zaterdagavond en we halen Routiers Le Mille Pattes in Noyant-de-Touraine, ten zuiden van Tours. Een kleine Routier die ook in het weekend open is. Hier sluiten we de gordijnen, waarna het mijn beurt is om boven te slapen. Ook niks mis mee na zo’n lange dag rijden. Het is inmiddels half twee op zondagochtend en na negen uurtjes trappen we de DAF richting Parijs.
TWEE STREEPJES VOOR
Op de Boulevard Périphérique van Parijs is het druk. Het blijkt dat de Fransen een lang weekend hebben en dat zorgt deze zondag voor files. Uiteindelijk verliezen we een uurtje, waarna we de laatste etappe inzetten. Na nog een snackje onderweg rollen we rond tien uur ’s avonds de poort binnen in Eindhoven. Na een prachtige rit kunnen we niet anders zeggen dan dat DAF de lat weer hoger heeft gelegd. De nieuwe generatie is nóg stiller, nóg comfortabeler en nóg zuiniger dan de vorige en daarmee begrijpen we die extra streepjes in de grille. De nieuwe DAF voortaan twee streepjes voor!
Iep van der Meer / Niels van Duijvenboden