De wereld verandert snel. Innovaties bestormen de markt en de hedendaagse denkwijze is anders dan die van mij. Ik voel dat de kloof tussen mij en jongere generaties groter wordt. Toen ik kortgeleden een truckrun van oldtimers in het Gelderse Apeldoorn bezocht, was ik weer even terug in mijn jeugd. Toen zaten zonnepanelen alleen nog op mijn grafische rekenmachine. Ik reed rond op een opgevoerde crossbrommer en versierde meisjes op MSN.
THE EIGHTIES
Ik ben geboren in 1984 en de enige klimaatproblemen waren zure regen, het gat in de ozonlaag en straling uit Tsjernobyl. Over die eerste twee hoor je niets meer trouwens. De drie R’s speelden een belangrijke rol in mijn leven. Ouders kennen de drie R ́s misschien uit de opgroei boekjes van kinderen. De drie R ́s staan voor rust, reinheid en regelmaat. In mijn leven stond dit al snel voor alles dat rookt, rolt en roest. Mijn vader hield van sleutelen aan oude auto’s, brommers en motoren. Geen wonder dat ik weinig moet hebben van elektrische auto’s. Mijn oom was vrachtwagenchauffeur. Zo kwam ik in aanraking met het grotere werk.
BACK TO THE NINETIES
De jaren ’90 waren bepalend voor mijn vorming en kijk op de wereld. Vanwege mijn interesse voor het chauffeursvak en vrachtwagens las ik veel tijdschriften en magazines over vrachtwagens. De populaire trucks waren de Scania 3- en 4-serie, DAF XF 95 en de eerste modellen van de Volvo FH. Voor deze vrachtwagens heb ik nog steeds een zwak. Ik maakte de opkomst van internet mee en de eerste mobiele telefoons deden hun intrede.
Het stratenboek werd verruild voor een navigatiesysteem. Mijn neef was destijds een van de eersten met een navigatiesysteem in zijn auto. De route werd aangegeven via een klein pijltje op het display van zijn radio en niet via een mooi scherm zoals nu. De routekaarten stonden op een cd die hij in een aparte kast moest stoppen. Wat een cd is kun je opzoeken op Google of in zoekmachine Ilse.
DE ZEROES
Ik werd zestien en scheurde rond op een opgevoerde Honda MTX crossbrommer. Ik haalde mijn trekkerrijbewijs en ging vier dagen aan het werk. Mijn ouders wilden graag dat ik een diploma behaalde, maar zelf vond ik school helemaal niks. Daarom stopte ik met de opleiding transport en logistiek en ging naar de landbouwschool. Ook de landbouwschool maakte ik niet af. Tinder was er nog niet en meisjes versierde ik via ICQ, MSN of in de discotheek. Dat was toen nog betaalbaar en ik mocht op mijn 16e alcohol drinken. Een toptijd dus! Ik werd 18 en de brommer werd ingeruild voor een Opel Calibra.
Toen ik in 2003 begon met rijlessen voor mijn CE-rijbewijs was het nog verplicht om met een handgeschakelde versnellingsbak te rijden. Bij het bedrijf waar ik mijn eerste baan als internationaal chauffeur kreeg, was wel een Mercedes Actros met halfautomaat. Een onhandig te bedienen joystick aan de armleuning die je als tiptronic moest gebruiken. De meeste auto’s waren handgeschakeld en dat is toch minder prettig als je distributie rijdt.
Het was ook nog de tijd van de papieren tachograafschijf. Je moest je uren bijhouden voor de lopende werkweek en de laatst gewerkte dag van de voorgaande week. Je hoefde ook nog maar een aaneengesloten nachtrust te hebben van acht uur. Een pauze van drie keer 15 minuten mocht ook gewoon. Ik heb lange tijd bij kleine bedrijven gereden en ik werkte pas in 2013 voor het eerst met een boordcomputer. Dat ding is nu niet meer weg te denken.
KUNNEN MENSEN DEZE SNELLE VERANDERING WEL AAN?
Deze column klinkt alsof een oude man terugdenkt aan een ver verleden. Dat is niet zo. De wereld is supersnel veranderd. Niet alleen op technisch gebied, maar ook in de denkwijze. Veel mensen kijken tegenwoordig anders tegen dingen aan. Ik voel vaak een kloof met jongere mensen. Ik ben niet tegen verandering, maar het mag best een beetje rustig aan. De overstap van het paard naar de verbrandingsmotor duurde ook vele jaren. Waarom moeten wij dan binnen een aantal jaar overstappen op elektrisch? Waarom wil niemand meer fulltime werken? Wie is er voor een zonnepark in een weiland? En kunstmatige intelligentie? Ik heb al moeite met het algoritme van Instagram dus dat mag van mij ook nog wel even wachten. Ik ga zeker mee met de tijd, want ik wil geen oude mopperpot worden. Toch geef ik mijn kinderen wel iets mee van hoe het vroeger was. En dat was ook dikke vette prima!