Het is 9 uur in de ochtend. Arjan Andeweg (31) zit in de kantine achter zijn tablet. In de ene hand zijn telefoon, in de andere een beker koffie. Tussen de telefoontjes door legt hij uit dat hij niet alleen chauffeur is, maar ook planner van het zwaartransport. “Normaal doe ik dit achter het stuur, maar dit is makkelijker.” Dan stappen we in zijn Mercedes Actros SLT voor een kort maar zwaar ritje.
Tussen de MAN’s van het bedrijf uit Zuidland valt de stoere vier-assige Actros 4163 LS 8x4 SLT extra op. Het wagenpark van Luijendijk & Van der Wal is divers. Naast twee zwaartransport trekkers rijden er tandemassers, maar ook kippers en een wagen met een kraan. Door ervaringen uit het verleden was Arjan in eerste instantie huiverig voor Mercedes, maar na een rit met een SLT van een ander bedrijf was hij om.
De zware trekker ziet er grandioos uit. Nu maakt een standaard Actros SLT sowieso al indruk met zijn flinke opbouw achter de Bigspace-cabine, maar die van Luijendijk & Van der Wal gaat nog een stapje verder. Gehuld in de fraaie bedrijfskleuren en met een flinke lampenbeugel op het dak smoelt de Actros extra goed. “Deze wagen is gewoon helemaal af zo. Maar ik ben geen poetser, hoor. Ik moet er gewoon mijn werk mee kunnen doen. Ik ga echt niet mijn velgen lopen poetsen tijdens de schaft.”
ELKE AVOND THUIS
Vandaag staat er slechts een kort ritje op het programma: een graafmachine met extra lange giek moet van Vlaardingen naar een industrieterrein ten noorden van Rotterdam. Soms rijdt Arjan de hele Benelux door, maar vandaag is er weinig werk voor de Actros SLT. “Het werk wisselt heel erg,” legt Arjan uit. “Soms is het razend druk, soms is er niks.”
Arjans carrière begon op de kraan. Na een aantal jaar had hij dat echter wel gezien. Hij ging aan de slag bij een bergingsbedrijf, waar hij auto’s vervoerde. “Leuk werk, maar ik was nooit meer thuis. Toen mijn kleine zoon een keer vroeg: ‘Moet je niet werken, papa?’ wist ik dat ik wat anders moest gaan doen.” De combinatie van rijden en plannen van zwaar transport leek hem een mooie uitdaging. Ondertussen doet hij het alweer bijna zes jaar en is hij elke avond thuis voor zijn zoontjes Daniël en Remco.
TECHNOLOGIE
Net voor half tien stuurt Arjan zijn grote combinatie via smalle dijkweggetjes het kleine Zuidland uit. Hier is het goed opletten. De meeste spiegels van de Actros zijn digitaal. “Het was wel even wennen, maar nu wil ik niet anders meer. Ik zie veel meer met die camera’s. Dat is ook echt wel nodig met al die elektrische fietsen tegenwoordig. De camera’s draaien mee en met regen en in het donker geven ze veel beter zicht. Als ik nu in een andere auto stap, vervloek ik de spiegels.”
“Normaal ben ik helemaal niet van de moderne technologie,” geeft Arjan toe. “Maar je ontkomt er niet meer aan. Het heeft ook zijn voordelen. Zo kan de truck appjes en mailtjes voorlezen. Ik kan zelfs berichten inspreken, die dan als appjes op mijn telefoon komen. Ik hoef dus nooit meer tijdens het rijden iets op te schrijven. Er kan zoveel tegenwoordig. Als het niet werkt, zit het probleem meestal tussen het scherm en de stoel.”
STEEDS MOEILIJKER
Om kwart voor tien rijden we de bouwplaats op, waar een enorme machine op ons staat te wachten. De Liebherr graafmachine wordt gebruikt voor het slopen van gebouwen en weegt zo’n 50 ton. Met zijn lange giek is het een indrukwekkend apparaat. Voorzichtig rijdt de kraanmachinist de graafmachine de dieplader op. Arjan hoeft alleen maar te kijken of het goed gaat.
Normaal bestuurt Arjan de machines zelf. Het laden en lossen maakt dit werk juist extra leuk. “Rijden is niet moeilijk, maar alles moet er ook op en af,” aldus Arjan. Ook hier rukt de technologie op. “Kranen worden steeds ingewikkelder. Machines worden steeds meer elektrisch. Dan moet je bijvoorbeeld starten met een aggregaat. Dat moet eerst opwarmen. Als je dat niet weet, kom je niet ver.”
BEGELEIDER
Na een bak koffie is het tijd om te gaan rijden. Begeleider Tiny Paashuis is ook gearriveerd. Arjan vertelt: “Begeleiders regel ik zelf. Vaak werk ik met dezelfde, maar het is maar net wie er beschikbaar is.” Het terrein verlaten blijkt een uitdaging. Alleen met de hydraulische vering op de hoogste stand haalt de drie-assige Nooteboom het eerste bochtje. Gelukkig staat Tiny een stukje verderop om het verkeer tegen te houden.
“Op deze rit is een begeleider niet verplicht. We vallen binnen de vergunning. Maar op dit soort straten met al dat verkeer is het wel veel fijner.” Al snel is duidelijk wat Arjan bedoeld: op een dubbele rotonde willen auto’s ons maar al te graag voorbij. Het busje van de begeleider voorkomt domme acties door andere weggebruikers.
ONGEDULDIG
Ook op de A20 blijkt begeleiding geen overbodige luxe. Ongeduld blijkt niet alleen te komen van luxewagens: een trekker met oplegger haalt allerlei toeren uit om ons in te halen. Arjan verzucht: “Tsja, we rijden maar tachtig, dus hij wil ons voorbij…” Gelukkig laat Arjan zich niet gek maken. Als er een laag viaduct in aantocht is, gaat hij zelfs op de linkerbaan rijden. Hier spreekt de ruime ervaring.
Eenmaal op het industrieterrein blokkeert Tiny met zijn knalgele Vito de kruising. Desondanks draait een man in een Kia nietsvermoedend de straat in. Hij schrikt zichtbaar als er ineens een grote vrachtwagen van 95 ton voor hem staat. Arjan kan er om lachen. “Ongelooflijk, hij heeft de begeleider totaal niet zien staan. Waar zijn die mensen toch met hun gedachten?”
BOMMEN
De graafmachine moet afgeleverd worden in een smal straatje. Het wemelt er van de lesauto’s. Menig student krijgt hier een waardevolle verkeersles. De graafmachine is snel gelost, klaar om een oud pand te slopen. Op het naastgelegen terrein is een andere machine met sonar op zoek naar achtergebleven bommen uit de Tweede Wereldoorlog. Dat maakt het slopen van gebouwen wel wat spannender, vertellen de slopers als we nog een bakkie koffie doen.
Voor ons rest niets anders dan de terugreis naar Zuidland. We nemen afscheid van de begeleider en gaan leeg op pad. Op de A15 valt de Actros 'Schwerlast Transporter’ op tussen de containertrucks. Arjan vertelt: “Laatst maakte zo’n containerboer de opmerking dat ik in de tunnel met m’n 630 pk niet erg vlot omhoog kwam. Ik heb hem eraan herinnert dat ik leeg evenveel weeg als hij met een volle container achterop. Dat realiseren die gasten zich helemaal niet.”
“Deze wagen is gewoon helemaal af zo. Maar ik ben geen poetser, hoor. Ik moet er gewoon mijn werk mee kunnen doen. Ik ga echt niet mijn velgen lopen poetsen tijdens de schaft.”
Arjen Andeweg
IN DE WAR
Onderweg naar de zaak gaat de telefoon om de haverklap. Arjan plant al het zwaar transport van de firma. Er komen opdrachten binnen, die worden verdeeld aan de verschillende chauffeurs. Zo stuurt hij soms vijf man aan. Arjan is blij met deze verschillende taken. “Omdat ik zelf de planning doe, weet ik precies wat kan. Zo kan ik soms ook de kinderen naar school brengen bijvoorbeeld.”
Op de vraag of hij fulltime planner zou willen zijn, volgt een resolute ontkenning. “Ik zou me geen raad weten als ik de hele dag op kantoor moet zitten,” zegt Arjan. Als er even niks te vervoeren is, helpt Arjan een handje in de werkplaats. “Soms staat deze auto weleens een dagje stil, maar dat is niet erg. Als ik zelf maar wat doen kan,” aldus Arjan.
Dan belt iemand met een grote opdracht voor de volgende week. Arjan belt de ene na de andere collega en regelt zo chauffeurs voor zijn ritjes. Als hij ophangt, vat hij zijn werk met een glimlach samen: “Dit is wat ik doe bij Luijendijk & Van der Wal. De boel een beetje regelen, een beetje rijden en een beetje de planning van het bedrijf in de war schoppen.”
