BIGtruck Vintage
VOLVO L495 VAN BEN DE KOK
BIGtruck Vintage
VOLVO L495 VAN BEN DE KOK
Ben de Kok, opgegroeid in Wateringen, stond zich als klein kind al te vergapen aan de Volvo Titans van het, eveneens in Wateringen gevestigde, transportbedrijf De Gier. Die reden met groenten en fruit vanaf de veiling, waarschijnlijk naar Duitsland. Het is dan ook meteen duidelijk waar de liefde voor het merk Volvo bij Ben vandaan komt. “Als ik vrij was van school en ook in de vakanties, was ik daar te vinden. Af en toe mocht ik dan een stukje meerijden, dan kon mijn dag niet meer stuk,” aldus Ben.
Ben werd chauffeur en later mede-eigenaar van een transportbedrijf en kwam uiteindelijk in de containers terecht. Niet als vervoerder, maar met handel en opslag. Dat de containers af- en aangevoerd werden met een Volvo, ligt voor de hand. Een pracht van een NH12 reed in die tijd rond in de rood/blauwe kleurstelling van het bedrijf. De Volvo trucks met de ronde neuzen raakten maar niet uit zijn, inmiddels grijzende, hoofd en Ben trok de stoute schoenen aan en kocht er zelf maar één.
Dat was een takelwagen, een NB88. Later volgde er nog een N86. Hoewel het leuke en aparte wagens waren konden ze niet tippen aan de wagens van De Gier. Dat waren stoere tandemassers met een slaapcabine, met een halfrond ruitje er in. Dat was het helemaal in de jaren ’60 en ’70. En dus ging Ben verder met zoeken en vond uiteindelijk een 495 tandemasser. Niet helemaal in de gewenste uitvoering, want het betrof een trekker met een dagcabine, maar het vormde een prima basis voor een restauratie en al wat Ben voor ogen had.
BOUWJAAR 1962
De oude trekker, bouwjaar 1962 was afkomstig uit Zweden en werd door Truckrestauratie Leo Bol uit Klazienaveen onder handen genomen. Het chassis werd verlengd en de cabine werd aangepast tot een slaapcabine. Ook de techniek werd niet vergeten. De motor werd vervangen door een exemplaar uit een N88, waardoor het vermogen steeg van 240 naar 260 pk, de versnellingsbak werd ook vervangen door een exemplaar uit een N88 en ging van 5- (met two-speed) naar 8-plus splitter. Op het ontstane bakwagenchassis werd een laadbak gemaakt met daarin een set twistlocks om containers mee vast te kunnen zetten. “Je moet als container boer wel praktisch blijven denken en handelen,” zegt Ben daarover. Dat het later nog een keer goed van pas zou komen, kon hij toen nog niet bevroeden.
OOK IN MINIATUUR
De kleurstelling was wel even een dingetje, want Ben vond de torpedo Volvo’s van Verweij’s aardappelhandel uit Den Haag er altijd uitspringen qua kleur. Maar er was niemand te vinden, die zich de kleurnummers nog wist te herinneren. “Daarop heb ik zelf maar een kleurenwaaier ter hand genomen en kleuren gekozen, die er volgens mij dicht bij in de buurt komen.” Zelfs bij Tekno vonden ze het zo’n geslaagd ontwerp, dat daar een miniatuur van is gemaakt.
NAAR MILAAN
Eenmaal klaar en op kenteken, was Ben de koning te rijk. De Volvo was zijn droomauto en deed het voortreffelijk. Zo goed zelfs, dat toen hij twee kleine 10-voets containers aan een klant in Milaan had verkocht, hij besloot om dat met zijn oldtimer te doen. “Ik had die twistlocks er tenslotte niet voor niets in laten maken,” zegt Ben met een grote glimlach. Dus, containers er op en sturen maar.”Hij is dan wel een stuk rumoeriger dan de NH12, die we op het bedrijf hadden, maar het avontuur lonkte.” De eerste overnachting vond plaats in Luxemburg, waar Ben er achter kwam dat het bed niet zo breed was als hij gewend was. Daarna ging het via Frankrijk naar Italië, als een jekko, zoals Ben dat noemt. Want een auto uit 1962 is niet begrensd, dus dat schoot lekker op. Tot aan de Fréjus tunnel tussen Frankrijk en Italië. Daar moest je toen minimaal een euro-2 motor hebben om er door te mogen. “Tja, toen deze gemaakt werd, waren er helemaal geen euronormen, dus ik had een probleem,” zegt Ben daarover. Goede raad was duur en hij besloot het er maar op te wagen. Bij de tolhokjes werd hij direct aan de kant gezet. De taalbarrière vormde een probleem, maar het was duidelijk dat Ben rechtsomkeert moest maken en maar moest zien hoe hij in Italië kwam.
Er kwam zelfs nog een collega aan, die ook alleen maar ‘Non, non, non’ wist te zeggen. Ben kreeg een inval en haalde zijn kentekenbewijs erbij: “Kijk monsieur, camion is van 2011 en heeft een schone motor.” Om zijn woorden kracht bij te zetten, trok hij de motorkap open en liet de glanzende motor zien, zijn groene verf was nog als nieuw. “Kijk dan, die is toch schoon?” blufte Ben en de ambtenaar gaf hem gelijk, dat was een schone motor. En tot grote verbazing van Ben kreeg hij zelfs een euro-2 sticker uitgereikt. De beste man stond er wel op, om met de Volvo op de foto gezet te worden, waarna Ben de tunnel in mocht. “Ik gaf maar niet teveel gas,” zegt Ben, “want hij rookt toch wel ietsjes meer dan een echte euro-2 motor.” De euro-2 sticker zit dan ook als een trofee rechtsonder op zijn voorruit. En dankzij die sticker kon hij bij de volgende controlepost zonder problemen doorrijden. Om zijn geluk niet nog meer op de proef te stellen, ging Ben, nadat hij de containers afgeleverd had in Milaan, via Zwitserland terug naar huis. Hij moest tol betalen, maar nadat hij meldde dat het om een Veteranen Fahrzeug ging, mocht hij ook hier zonder te betalen verder rijden. De terugrit verliep verder probleemloos en Ben kwam breed lachend weer thuis. “Wat een avontuur,” zegt hij er zelfs over.
BLOKHUT IN DE BAK
Na deze rit heeft Ben de motorwagen toch verder aangepakt. “Niet dat je ooit klaar bent met een oldtimer,” zegt hij en hij heeft er een huif laadbak van gemaakt. Helemaal in stijl met een ouderwets canvas zeildoek en houten zijborden, zoals de groente rijders hadden. In de laadbak had hij eerst een caravan geplaatst, waar hij samen met zijn vrouw in kon overnachten bij meerdaagse ritten of evenementen. Die caravan is er inmiddels weer uitgehaald en er is een heus vakantiehuisje in de laadbak gemaakt, een soort blokhut, voorzien van een slaapgedeelte, toilet-/badruimte en een zitgedeelte met keuken. “Dat zitgedeelte kan makkelijk tot een bed omgebouwd worden, dat is fijn voor als één van mijn kleinkinderen mee wil.” zegt Ben daarover. Om het geheel af te maken, heeft hij er een Groenewegen aanhanger achter hangen, volgestapeld met oude veilingkisten, die afgedekt zijn met een zeiltje en vastgebonden op de ouderwetse manier, met touwen en de chauffeurs knopen erin.
HISTORISCHE AUTOMOBIEL VERENIGING
Ben gebruikt de Volvo uitsluitend voor de hobby, doet mee aan toerritten, gaat naar evenementen en maakt er ook regelmatig buitenlandse ritten mee. Zoals de Deutschland Tour, evenementen en toerritten in Engeland en Denemarken. “Da’s genieten, joh,” zegt hij daarover. De eerder genoemde takelwagen en N86 heeft Ben verkocht en de vrijgekomen plaats is inmiddels ingenomen door een, u raadt het al, Volvo met ronde neus. Een NB88 tandemas trekker met een Netam Fruehauf zwanenhals oplegger erachter, wellicht iets om in de toekomst voor terug te komen. Aan zijn gastvrijheid zal het niet liggen, want Ben is gewend om met mensen om te gaan. Want naast een fervent hobbyist en Volvo liefhebber, is Ben ook nog de voorzitter van de HAV, de Historische Automobiel Vereniging. Met ruim 1100 leden, die tezamen zo’n 3800 personenauto’s, 350 vrachtwagens en autobussen, de nodige moren , tractoren etc. bezitten, is de HAV één van de grootste oldtimer verenigingen in Nederland. Ben mag dan met pensioen zijn, hij zit zeker niet achter de geraniums, alles behalve dat.