BIGtruck Reportage
Rijden en schrijven
BIGtruck Reportage
Rijden en schrijven
BIGtruck Reportage
Rijden en schrijven
Jarno van den Noort is al lang chauffeur. Zijn belevenissen zetten hem ertoe, om hier eens wat over te schrijven. Eerst waren dat gedichten, nu wil hij blogs gaan schrijven. “Chauffeur zijn is een heerlijk beroep.”
“Als je het nu nog niet zo hebt geregeld, dat je het naar je zin hebt in je werk, dan doe je iets niet goed”, zegt Jarno beslist wanneer we een dagje met hem onderweg zijn. Hij geeft toe, dat het even duurde eer hij het zelf voor elkaar had zoals nu. Jarno werkt bij GVT Logistics, voorheen ‘de rode Versteijnen’, en werkt vanuit de vestiging Apeldoorn. Daar werkt hij vier dagen in de week, is hij elke avond thuis en in het weekend vrij. “Natuurlijk droomde ik van internationaal rijden en dat heb ik ook een aantal jaren gedaan. Maar nu ik twee kleine kinderen heb, vind ik het belangrijk dat ik mijn gezin elke dag zie.”
Solliciteren
Jarno rijdt sinds 2004 en is van het zeldzame type dat met een stuurwiel in de handen geboren is. Maar ook hij moest ervaren dat niet iedere transporteur normaal respect opbrengt voor zijn personeel. “Het record was een sollicitatiegesprek van twee minuten. Ik kwam binnen bij een bedrijf dat echt als goed bekend staat en kreeg meteen te horen dat ik nooit D6 zou gaan verdienen en dat ik geen eigen auto zou krijgen. Nou, dat weten we dan ook weer zei ik, en ik stond zo weer buiten.” Jarno kan zich voorstellen dat dit soort taferelen in de huidige situatie wel verleden tijd is. “Maar dan nog, als je wel een eigen auto en D6 hebt, moet je het als chauffeur wel zelf naar je zin maken. Dàt was voor mij een reden om naast het werk als chauffeur ook te gaan schrijven. Ik zie nog teveel chauffeurs die het erg moeilijk vinden om in hun baan het verschil te maken en te zorgen dat zijzelf en hun collega’s lekker kunnen werken.”
Dagje Twente
Jarno vertelt dit allemaal, terwijl we met een van de vele DAF’s CF van de firma GVT met een twee-assige trailer onderweg zijn naar eerst de Achterhoek en daarna naar Twente, om in Coevorden het laatste adres te lossen en daar meteen weer terug te laden. “Bij GVT had ik wel meteen het juiste gevoel: eigen trekker, D6 salaris, mijn verzoek voor een vierdaagse werkweek werd ingewilligd. Dan moet je natuurlijk toch nog vaak vroeg beginnen, maar dat lukt verder wel. Nu ben ik elke dag bij mijn gezin en op mijn vrije dag ben ik met de kinderen en kom ik toe aan mijn schrijfhobby.”
Gewoon deurdonderen
Het wil nog niet echt licht worden wanneer we bij het eerste adres in Winterswijk arriveren. De bedrijfshal gaat open en er komt meteen een vriendelijke meneer op een heftruck naar buiten. We lopen even naar binnen en horen dat Normaal uit de speakers schalt om half negen in de ochtend. “Gewoon deurdonderen!”, luidt het advies van het muziekgezelschap. Ik moet zeggen dat ik er blij van word en dat het deuntje de rest van de dag in mijn hoofd blijft (dat is dan weer wat minder). We krijgen koffie aangeboden en binnen de kortste keren heeft Jarno de papieren met de vereiste krabbel en kunnen we weer door. Dat moet ook, want er zit nog heel wat in onze trailer, allemaal kleine zendingen, maar wel zoveel dat je met een trailer op stap moet. “Ik heb ook kort bij een bedrijf gewerkt dat mij met een drie-assige starre trailer woonwijken in wilde sturen. Dat werd ‘m natuurlijk niet. Ik heb ze aangeraden om een bestelauto te kopen en ben weer naar een ander bedrijf gegaan.”
Rondjes rijden
De hele werkdag wordt Jarno door de planning van GVT met rust gelaten en papier komt er nauwelijks nog aan te pas. Alleen een vrachtbrief die kennelijk nog echt met pen moet worden afgetekend. Ook kan hij prima navigeren, maar ergens in Enschede heeft het toch even wat voetjes in de aarde eer we bij de klant zijn. Die is even gedienstig als zwijgzaam. Met vier man sterk komen ze, gewapend met twee nieuwe pompwagens naar de trailer, waar Jarno de pallets al klaar zet op de laadklep. Duidelijk is dat ze dit klusje vaker hebben gedaan, want ze letten erg goed op bij de oneffenheden in het wegdek en de hoogte en zwaarte van de pallets. Eenmaal weer in de cabine, ziet Jarno dat we hier nog even moeten blijven staan. We maken pauze. Dus de klep van de kleine CF-koelkast gaat open en we eten even een broodje.
Overig verkeer
In Oldenzaal lossen we op een bedrijventerrein waar het best druk is. Jarno moet aan de straatkant lossen en omdat het een beetje lunchtijd is, blijkt er nogal wat haastig overig verkeer te zijn. Dat leidt tot enkele seconden op elkaar wachten, waarna er in meerdere gevallen een straal gas wordt gegeven die nergens op slaat, om maar geen seconde lunchtijd te verliezen. Dat is best vreemd, want het straatje waar Jarno in staat, is kort. Dus de tijdwinst is nihil. Waarom doen mensen dit dan toch?
Verder noordwaarts
De winterzon komt er mooi bij wanneer we over de N36 en N34 naar Coevorden rijden. Jarno glimlacht en zegt wederom dat hij het rijden voor geen prijs wil missen. “Natuurlijk heb ik ook ander werk overwogen, op de planning of als chauffeurscoach. Maar ook op een dag als vandaag blijkt weer hoe leuk klantcontacten zijn, hoe we toch ondanks de strakke planning in redelijke mate kunnen gaan en staan waar we willen. Die planning laat zeker ruimte om aan je pauzes te komen. We worden door de werkgever met rust gelaten. Ik weet zeker dat andere chauffeurs weer op een andere manier hun werk willen doen. In de huidige transportwereld kun je overal aan de slag. Dus doe er je voordeel mee!”