BIGtruck Reportage
DE PAARSE VAN JAN DE BAKKER
BIGtruck Reportage
DE PAARSE VAN JAN DE BAKKER
Het wagenpark van Jan de Bakker Transport uit Den Bommel bestaat uit fraaie rode vrachtwagens. Sinds kort echter is er een vreemde eend in de bijt: tussen al het roods staat een opvallend paarse Mercedes. Achter deze wagen zit een verhaal van nostalgie, trotse vaders en hun kinderen. Genoeg reden dus voor BIGtruck om een rondje mee te rijden.
Normaal rijdt chauffeur Dennis Bogerman (43) met volle trailers naar Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk of Frankrijk. Vandaag staat echter een rondje binnenland op het programma. Het is pas 8 uur ‘s ochtends als Dennis in Bodegraven negen van de slechts 12 pallets uit de oplegger rijdt. Een verrassing: die overgebleven drie pallets tegen het kopschot zijn slechts half vol. Daarmee moeten we naar Apeldoorn, Heerenveen en Sneek. “We lijken wel een postbode,” verzucht Dennis.
LICHTGEWICHT
Het was nog donker toen Dennis vanochtend zijn Mercedes Actros L over de nauwe dijk van het pittoreske Den Bommel reed. Hier op het eiland Goeree-Overflakkee is hij geboren en getogen. In Nieuwe Tonge werd een voorgeladen trailer van DLG aangekoppeld. De lading afbakbroodjes weegt slechts een paar ton en is bestemd voor vier adressen. De meeste pallets gaan er dus al meteen bij het eerste adres uit.
Dennis maakt het allemaal niks uit. Het is weer eens iets anders. Normaal is hij de hele week van huis. Het is juist de afwisseling die hij zo waardeert bij Jan de Bakker Transport. “Het is allemachtig divers, ook al rijd ik vast voor DLG. Volgende week rijd ik weer met 21 ton drank naar Zwitserland, of met bevroren friet naar Frankrijk.”
Terwijl we de afrit Apeldoorn pakken, vertelt Dennis: “Een favoriet land heb ik niet. Het gaat vooral om de afwisseling. Ik zeg altijd tegen de planner: pak gewoon het bovenste van de stapel.” Het is even zoeken naar het juiste adres, maar als we eenmaal voor het goede dok staan, is de halve pallet er snel uit. Met een praktisch lege trailer rijden we door naar Friesland.
VERSTOPT
De paarse lak is niet het enige opvallende aan de Actros. Achter de cabine steken twee glimmende uitlaten de lucht in. Die zitten er niet voor de sier: ze zijn helemaal functioneel. Tijdens het rijden klinkt een sonore brom door in de GigaSpace-cabine. Dennis vindt het machtig, al heeft het ook nadelen: “Je moet wel oppassen wanneer je achterop klimt, want die pijpen zijn heet,” lacht hij.
De uitlaten zijn ook de reden dat de typeaanduiding voorop niet helemaal klopt. “Dit is eigenlijk een Actros L,” legt Dennis uit. “Maar de zwarte letters klopten niet met de glimmende pijpen. Dus na het spuiten hebben we de oude, glimmende Actros-letters van de vorige generatie erop geplakt. Nu is het meer een eenheid.”
Een ander detail zit een beetje verborgen tussen de pijpen. Het is een foto van de auto waar het allemaal mee begon: een Mercedes NG uit 1982. In dat jaar kocht oprichter Jan de Bakker senior een nieuwe vrachtwagen voor zijn zoon Rien. Hij werd gespoten in het kenmerkende paars van de Bell Lines, net zoals de rest van het wagenpark. Jan de Bakker Transport reed toen voornamelijk voor deze rederij.
WINNAAR
Zoon Rien was trots op zijn Mercedes. Het leed was dan ook groot toen een andere chauffeur flinke schade reed in Duitsland. Jan senior besloot: de wagen van zijn zoon moest opgeknapt worden. Sterker nog: het moest de mooiste auto van heel Flakkee worden. Voor 10.000 gulden kreeg de Mercedes staande uitlaten en speciale wieldoppen, iets bijzonders in die tijd. En met resultaat: in 1983 kreeg de Mercedes op de truckshow van Goeree-Overflakkee de eerste prijs. Lang genieten van zijn prijswinnaar kon Rien de Bakker echter niet: in 1985 werd de Mercedes gestolen. Hij is nooit meer teruggevonden.
Wat bleef, was de herinnering aan de bijzondere paarse Mercedes. Helaas overleed Rien al op 50-jarige leeftijd. Zijn zoon Jan nam het roer over bij het familiebedrijf. Toen Jan vorig jaar zelf 50 werd, was het dan ook een bijzonder moment. Als eerbetoon aan zijn vader en opa besloot Jan een moderne versie van de oude NG te maken, compleet met paarse lak en staande uitlaten. Het plan was geboren.
ONVERWACHT
De paarse Mercedes moest de show stelen op de reünie van chauffeurs van Bell Lines, die deze zomer bij Jan de Bakker Transport werd gehouden. Vanwege leveringsproblemen was de auto net niet op tijd klaar, maar het resultaat is er niet minder om. “Ik krijg heel veel reacties op de auto,” vertelt Dennis. “De uitlaten zitten een beetje verstopt, dus mensen reageren verrast al ze deze zien. Zoiets verwacht je niet op een Mercedes.”
In de vier weken dat Dennis nu op zijn nieuwe Mercedes rijdt, is hij ook erg enthousiast geworden over de opvallende kleur. “Het is pure nostalgie. Vooral de oude garde herkent direct de kleur van Bell Lines.” En dat terwijl deze al sinds 1997 niet meer in het straatbeeld te zien is. Toen ging de Ierse rederij namelijk failliet.
PRECIES HETZELFDE
Ergens in een laatje bij de spuiter bleek nog een staaltje te liggen van “Jan de Bakker Paars” uit 1982. De nieuwe Mercedes is dus in exact dezelfde kleur gespoten als de oude. “Dat is toch super? Het is echt een mooie kleur. Hij wisselt in de zon.” We moeten Dennis op zijn woord geloven, want terwijl we Friesland binnen rijden, klettert de regen tegen de ruiten.
In Heerenveen kost het lossen van een halfvolle pallet niet meer dan vijf minuten. “Bedankt voor de gezelligheid,” wordt ons in het Fries nageroepen terwijl Dennis de motor weer start. Ook in Sneek duurt het lossen van een paar doosjes afbakbroodjes niet lang. Voor iemand “oant moarn” kan zeggen, zijn we met een lege trailer Friesland alweer uit.
TROTS
In Elburg laadt Dennis de trailer vol met chicken popcorn. Eindelijk mogen de 450 paardenkrachten onder de vloer laten zien wat ze waard zijn. De trailer moet naar de terminal van Stena Line in de Rotterdamse haven. Daarna zet Dennis weer koers naar Goeree-Overflakkee. Het is altijd zijn eindbestemming geweest. De vader van Dennis is nog altijd chauffeur bij Jan de Bakker Transport. “Al in de luiers reed ik mee met pa,” vertelt Dennis. “Het was niet moeilijk kiezen wat ik zou worden.”
Ondertussen heeft Dennis met zijn jeugdliefde Bianca twee dochters: Tess en Joän: een tweeling van 13 jaar. “Dat ik niet vaak thuis was, is toch wel een gemis,” kijkt Dennis terug. “Als er iets was op school, een musical of zo, dan was ik daar niet bij. In het weekend ga je dan overcompenseren. Maar altijd kwam die vraag: wanneer moet je weer weg?”
De dochters van Dennis hebben niets met vrachtwagens. “Eén keer per jaar doen we mee aan een truckrun, dan willen ze altijd mee. Dat vinden ze wel mooi. En vier weken geleden, toen er een groot feest was op de zaak en deze paarse wagen werd onthuld, toen vroeg ik ze: zijn jullie nu een beetje trots op pa? Ze zeiden van ja. Dat deed me wel wat. Dat zeggen ze niet vaak.”