BIGtruck Reportage


Op weg naar de regenboog

Soms zit alles mee. De dag dat we met Annette Glas meerijden, is dat niet zo. Maar met de voet stevig op het gaspedaal schudt Annette de tegenslagen van zich af.

De dag begint in het donker. De klok wijst kwart over zes aan. “De sport is drie containers per dag te halen,” vertelt Annette (32). “Dat gaat vandaag niet lukken. Normaal begin ik vroeger, maar door een probleem gisteren met het omwisselen van containers kan dat niet.” In het donker vallen de verlichte sideskirts van de wit-roze Scania extra op. ‘MyKyLiner’ staat er in roze verlichting, een verwijzing naar de twee zoons van Annette, Mylo (9) en Kyano (6). Annette is er trots op. “Ik ben de enige in Nederland met zulke zijskirts. Het ziet er supervet uit, maar het is ook lastig. Elke keer dat de skirts eraf moeten, moet ook de verlichting gedemonteerd worden. Mooi maar niet praktisch.”

De Telegraaf

Als klein meisje zat Annette vaak in het busje van haar vader, die kranten rondbracht. Bij het ophaalpunt vergaapte ze zich aan de fraaie Scania met neus van de Telegraaf. “Dit busje, daar ga ik een vrachtwagen van maken,” sprak de kleine Annette tegen haar vader. In april vorig jaar was het zo ver: een Scania R450 uit 2017 droeg haar naam. De Scania van de Telegraaf waarmee het begon, staat achterop de cabine. Het was Annettes vriend Marco die haar overtuigde voor zichzelf te beginnen. “Het was meteen razend druk. Er kwam snel een tweede auto bij, bestuurd door Mandy. Sinds kort rijdt de derde Scania, met Dennis achter het stuur. Ook rijden er twee chauffeurs parttime, in de nachten en de vakanties,” somt Annette op. “Met drie auto’s is het wel druk, maar dat zei ik bij één auto ook al.” Toch ziet ze zichzelf niet fulltime op kantoor eindigen. Dan zou ze het rijden gaan missen.

Terug in de containers

Het ophalen van een volle reefer met sinaasappelen op de ECT Delta gaat helaas niet voorspoedig. Pas bijna twee uur later rijden we het terrein af. Toch houdt Annette van de Maasvlakte: “Alles is groot en beweegt, maar er is bijna geen mens te zien. Het geeft rust in m’n hoofd. Sowieso zijn die containers mijn wereldje geworden. Ik heb wel eens ander werk gedaan, maar ik kom altijd terug bij de containers.” Dit keer moet de container naar Dodewaard, maar niet voordat hij in Ochten is gewogen. De lading is snel gelost en iets na de middag rijden we met een lege container weer richting Rotterdam. Annettes Scania is hierbij regelmatig op de linkerbaan te vinden. Toch rijdt deze dame als een heer in het verkeer. Ingehaalde chauffeurs krijgen standaard een groet. Op opritten gaat Annette zelfs aan de kant voor personenauto’s. “Het duurt even voor ik op snelheid ben. Dan mogen ze wel even eerst,” legt Annette uit, “Al zijn er tegenwoordig veel automobilisten die niet voorbij durven.”

In alle kleuren

Bij een depot in de Waalhaven pikt een grote reachstacker eenvoudig de lege reefer van het chassis. Onderweg op de ‘container highway’ naar de Maasvlakte knippert de ene na de andere tegemoetkomende vrachtwagen. De roze Scania valt duidelijk op. “Mijn auto is roze omdat ik dat mooi vind,” vertelt Annette. “Het is niet om te zeggen: kijk, ik ben een meid. Ik ben niet anders dan andere chauffeurs.” Annette heeft een droom: een vrachtwagen in elke kleur van de regenboog. “Iedereen heeft een wagenpark in dezelfde kleur. Ik wil wagens met dezelfde striping, maar in alle kleuren van de regenboog. Dat lijkt me echt tof, allemaal op een rijtje.” Ondanks dat Annette een Scania-fan is, hoeven het niet allemaal Scania’s te zijn. “De nieuwe MAN zie ik ook wel zitten. De Iveco S-Way ziet er ook niet verkeerd uit.”

Baby Shark

Vanwege de dienstwissel schiet het ook niet op bij de Delta-2 terminal, voorheen APM1. Pas ruim een uur later kunnen we vertrekken naar de Betuwe, wederom met een reefer met sinaasappelen op het chassis. “Straks bij Hardinxveld zullen de scholieren er vast weer staan,” voorspelt Annette. Inderdaad staan er verschillende kinderen te kijken op het viaduct. Annette weet wat haar te doen staat en laat Baby Shark uit de toeter schallen. De kinderen zwaaien en springen op en neer. “Dat is toch gewoon geweldig,” zegt Annette met een grijns. In Ochten gaat de combinatie weer de weegbrug op. Het juiste dok is snel gevonden, maar na een half uur wachten blijkt dat men verwacht dat Annette de lading zelf lost. Gelaten gaat ze met een pompwagen aan de slag. Het is al donker als we op weg gaan naar Tiel. Daar wordt onze lege reefer gewisseld met een vol exemplaar. We zijn echter nog maar net op de snelweg als we bericht krijgen dat de container nog niet naar de Maasvlakte mag. We moeten weer terug naar Tiel.

Bijna klaar

Met een lege trailer rijden we weer richting Maasvlakte. Annette blijft lachen. Het gaat laat worden vandaag. “Vroeger was het na een paar weken drukte weer even rustiger. Nu is het al anderhalf jaar superdruk,” vertelt Annette. “Je ziet dat sommigen het niet meer trekken. Dit werk is continu doortrappen. Daar moet je wel tegenkunnen.” Dan belt de spuiter. De Scania van Mandy is bijna klaar en kan binnenkort worden opgehaald. Deze is in het paars gespoten. Op verzoek van chauffeur Dennis is de derde auto van Annette Glas Transport rood. Precies zoals Annette het voor ogen heeft. Van de zeven kleuren van de regenboog zijn er drie alvast binnen.

Maarten van der Westen


Ontvang het laatste nieuws van BIGtruck in je mail!